LGBTQ+-paden naar ouderschap

Veel LHBTQ+-personen en stellen dromen ervan om een kind te verwekken, maar het is simpelweg niet altijd mogelijk. Lesbische stellen, homoparen en sommige trans- en niet-binaire mensen kunnen niet op natuurlijke wijze zwanger worden met hun partners, en dezelfde vruchtbaarheidsopties die mogelijk zijn voor heterokoppels zijn gewoon geen optie. Maar of je nu een toegewijde relatie hebt of single bent, er zijn vruchtbaarheidsopties die je kunnen helpen je gezin op je eigen voorwaarden te stichten. Lees verder om meer te weten te komen over de vruchtbaarheidsbehandelingen die beschikbaar zijn voor lesbiennes, homoseksuelen en transgenders en koppels.

Intra-uteriene inseminatie (IUI) voor lesbiennes en transgenders

Intra-uteriene inseminatie (IUI) is een vruchtbaarheidsbehandeling die wordt gebruikt door alleenstaande vrouwen, transmannen, lesbische stellen en vrouwen in heterorelaties die worstelen om op natuurlijke wijze zwanger te worden. Voor vrijgezelle vrouw en lesbische stellen (en sommige heterovrouwen en transmannen), wordt het proces voltooid met donorsperma.

De donor kan een bekende persoon zijn (een goede vriend of niet-bloedverwant familielid) of een anonieme donor. In veel landen, zoals het VK,, Canada en Australië, heeft elk resulterend kind het recht om meer informatie te krijgen over hun spermadonor op hun 18e verjaardag.

Donoren worden door spermabanken geworven via online advertenties, tijdschriften en mond-tot-mondreclame onder medische professionals die donoren tot hun beschikking hebben. In het VK kunnen ze slechts tot £ 35 per kliniekbezoek worden betaald. U kunt vaak bepaalde fysieke kenmerken opvragen, zoals oog- en haarkleur en lengte; soms kun je zelfs hun hobby's, opleidingsniveau en familiegeschiedenis bekijken.

Zodra een lesbisch koppel het sperma heeft dat ze willen gebruiken, kunnen ze het proces van IUI starten. Als ze een donor gebruiken die ze kennen, proberen sommige mensen thuis te insemineren met gespecialiseerde spuiten. Als donorsperma wordt gebruikt, zal de kliniek een IUI-procedure plannen, die kan worden uitgevoerd met of zonder vruchtbaarheidsbevorderende medicijnen.

Tijdens de procedure gebruikt de arts een dunne katheter om het sperma in de baarmoeder te plaatsen, wat de kans op succes zou moeten vergroten. Hoewel IUI minder invasief (en goedkoper) is dan IVF, is het niet voor iedereen de juiste keuze.

Veel lesbiennes hebben nog nooit geprobeerd op natuurlijke wijze zwanger te worden en weten misschien niet dat ze onderliggende vruchtbaarheidsproblemen hebben, zoals een lage eierstokreserve. Deze worden vaak gediagnosticeerd na meerdere mislukte IUI's. Als dit gebeurt, kan de beste manier van handelen IVF-behandelingen zijn.

Alleenstaande vrouwen kiezen vaak voor IUI omdat het veel minder invasief is dan IVF, waardoor er minder (of geen) hormonale medicijnen en minder scans nodig zijn. Echter, voor vrouwen met endometriose, PCOS, een lage eierstokreserve of andere vruchtbaarheidsproblemen, is IVF vaak een meer succesvolle optie.

IVF voor lesbiennes en transgenders

Sommige vrouwen en AFAB-transgenders proberen misschien eerst IUI te ondergaan, maar ontdekken dat hun lichaam niet goed reageert op de behandeling. In deze gevallen kunnen ze besluiten om in plaats daarvan IVF te proberen. Sommige lesbiennes en transgenders kunnen om verschillende redenen ervoor kiezen om donoreicellen te gebruiken: ze kunnen een lage eicelreserve hebben, schade door medische behandelingen in het verleden of ze zijn bang om een genetische ziekte door te geven.

IVF staat voor in-vitrofertilisatie, ook wel 'lab-assisted conception' genoemd. Tijdens dit proces neemt de patiënt hormonale injecties om hem te stimuleren om in elke cyclus meerdere eieren te produceren. Vervolgens halen artsen deze eieren op met een naald die wordt geleid door transvaginale echografie.

Als de eicellen eenmaal zijn opgehaald, en als er minstens één rijpe eicel is, zullen de laboranten ze in een petrischaal met gewassen spermacellen van een donor plaatsen of sperma rechtstreeks in de eieren injecteren via ICSI (intracytoplasmatische sperma-injectie). De volgende dag beoordelen ze het aantal eieren dat met succes is bevrucht.

De komende dagen houdt het laboratorium hun voortgang nauwlettend in de gaten en op dag 5 of 6 kunnen ze ofwel een van de overgebleven embryo's (indien aanwezig) in de baarmoeder van de patiënt plaatsen of ze "bevriezen" voor later gebruik. Extra embryo's kunnen in het VK tot 10 jaar cryogeen worden ingevroren, hoewel er een beweging is om deze tijdslimieten te beëindigen.

Het is belangrijk op te merken dat IVF geen 'geneesmiddel' is voor onvruchtbaarheid en dat de slagingspercentages met de leeftijd afnemen. Praat met uw arts voor meer informatie over de vraag of IUI of IVF het beste is voor uw behoeften.

draagmoederschap

Draagmoederschap is een optie voor homomannen, transgenders en lesbiennes

Draagmoederschap voor homomannen en transgenders

Als geen van beide personen in een relatie een functionerende baarmoeder en/of eierstokken heeft, zijn er nog steeds manieren om een genetisch gekoppeld kind te verwekken. Draagmoederschap is complex, maar veel mensen hebben succes met het navigeren door het proces en krijgen het gezin waarvan ze droomden.

Draagmoederschap is de enige optie voor bepaalde paren om samen een baby te krijgen, waaronder homomannen, transgenders of niet-binaire mensen zonder een functionerende baarmoeder, en transgenders of niet-binaire mensen voor wie het dragen van een kind genderdysforie zou veroorzaken.

Er zijn twee soorten surrogaten: traditioneel en gestationeel

Bij een traditionele draagmoeder wordt de baby verwekt met de eigen eieren van de draagmoeder en draagt ze de baby ook voldragen. Deze vorm van draagmoederschap is mogelijk bij geslachtsgemeenschap, thuisinseminatie, medische IUI of IVF. Vóór de komst van IVF was dit de enige mogelijke vorm van draagmoederschap, maar tegenwoordig wordt het vaak afgeraden vanwege de emotionele en juridische complexiteit.

Bij draagmoederschap wordt de baby verwekt met donoreicellen en het sperma van de vader en vervolgens gedragen door een afzonderlijk draagmoeder. Deze vorm van draagmoederschap is alleen mogelijk met IVF, omdat de eicellen bij de donor moeten worden opgehaald en vervolgens in een laboratoriumomgeving moeten worden bevrucht voordat het embryo in de drager kan worden geïmplanteerd.

Het is belangrijk op te merken dat de wetten rond draagmoederschap in elk land anders zijn en vaak van staat tot staat/provincie tot provincie. In het VK mogen draagmoeders niet meer worden betaald dan hun onkosten, en zij zijn de wettelijke ouder van het kind bij de geboorte. Officiële rechtbankpapieren moeten worden ingediend om de wettelijke rechten over te dragen aan de wensouders - u zou uw eigen kind 'legaal moeten adopteren'.

Dit is niet in elk land het geval - het is van cruciaal belang dat u de lokale draagmoederschapswetten naar de letter begrijpt. Als u een draagmoederschap overweegt om overal ter wereld een baby te krijgen, heeft u een advocaat nodig om u te helpen met de juridische documentatie.

Co-ouderschap met een ander stel of persoon

De LGBTQ+-gemeenschap heeft al lang haar eigen regelingen voor co-ouderschap gecreëerd, maar de vruchtbaarheidsbehandelingen van vandaag kunnen het proces voor iedereen gemakkelijker maken.

In een co-ouderschapsregeling komen mensen overeen om samen een kind te verwekken en op te voeden, ook al hebben ze geen intieme romantische relatie. Het zijn vaak goede vrienden, of misschien zelfs niet-bloedverwante familieleden. Aangezien er geen romantische relatie is die in de kern van de gezinsdynamiek kan worden afgebroken, zijn sommige co-ouderschapsregelingen stabieler dan traditionele gezinnen.

In sommige gevallen zijn beide partijen alleenstaand, in andere gevallen gaan twee paren samen de regeling aan. Zolang één persoon een functionerende baarmoeder en eierstokken heeft en één persoon een voldoende aantal zaadcellen heeft, kunnen ze zwanger worden via thuisinseminatie of met IUI.

Als de betrokken partijen niet aan deze criteria voldoen, kunnen ze toch een kind verwekken, maar hebben ze hulp van de wetenschap nodig. Een of alle van de bovenstaande opties kunnen hen helpen een baby te krijgen, inclusief donorsperma, donoreicellen en een draagmoederschap.

Zelfs als u de andere partij (of partijen) in een LGBTQ+-co-ouderschapsregeling kent en vertrouwt, is het een goed idee om een advocaat te raadplegen om ervoor te zorgen dat alle wettigheden worden geregeld. Dit omvat financiële zorgen, wettelijke voogdijregelingen en estate planning.